@...@.......................................@...@หน้าที่หลักของฉันคือพยายามหยุดคิด
และดำเนินชีวิตไปตามทางของฉัน
อยู่กินกับความจริง...ซบอิงปัจจุบัน
เก็บความฝันที่แตกกระจายไว้ในใจ
หน้าที่หลักของเธอก็คือ...รักเขา
ลืมรอยยิ้มเหงาเหงาของฉันให้ได้
เราก็แค่คนเิดินเท้าบนทางไกล
ที่บังเอิญเส้นทางใจตัดผ่านกัน
@...@.....................................@...@
อย่าอ่อนโยนแบบนี้ ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีเลยรู้ไหม
ในเมื่อเธอจะไป ก็ควรก้าวเิดินอย่างมั่นใจในการจากลา
อย่าทำห่วงหาอาทรณ์ รู้ไว้ว่ามันบั่นทอนความแข็งกล้า
ทำยังไงก็ได้... ให้ฉันชิงชังขึ้นมา
จะได้ไม่เสียน้ำตา... ให้กับคนที่รู้สึกว่า
"จะไม่มีวันลืม"
@...@.....................................@...@