ถั่วเหลือง (Soybean)

ถั่วเหลืองกับสุขภาพ
(Health and Soybean)

ถั่วเหลืองกับภาวะหมดประจำเดือน
ผู้หญิงวัยหมดประจำเดือนมักมีอาการร้อนวูบวาบ หงุดหงิด มี
อาการทางผิวหนังและเยื่อบุบริเวณช่องคลอด (อักเสบ แห้ง) รวม
ทั้งมีอัตราการเป็น โรคกระดูกพรุน (Osteoporosis) และอัตรา
เสี่ยงต่อโรคหัวใจขาดเลือดสูงขึ้นการใช้ฮอร์โมนทดแทนแม้จะ
ช่วยลดอาการไม่สุขสบายที่เกิดขึ้นแต่ก็มีความเสี่ยงต่อโรคมะเร็ง
เต้านมการรับประทานอาหารที่ทำจากถั่วเหลืองซึ่งมีไอโซฟลาโวน
เป็นส่วนประกอบและมีสูตรโครงสร้างคล้ายเอสโตรเจนอย่างสม่ำ
เสมอ จึงอาจเป็นอีกทางเลือกหนึ่งของผู้หญิงที่ไม่ต้องการใช้ฮอร์
โมนทดแทนช่วยลดอาการร้อนวูบวาบแล้วยังช่วยป้องกันโรคมะ
เร็งเต้านม และมะเร็งที่พึ่งฮอร์โมนรวมทั้งลดระดับไขมันในเลือด
ได้ มีการศึกษาจำนวนมากที่บ่งชี้ว่าการบริโภคโปรตีนถั่วเหลืองที่
มีไอโซฟลาโวนหรือการเสริมไอโซฟลาโวนสามารถเพิ่มความหนา
แน่นของกระดูกและลดอาการร้อนวูบวาบที่เกิดจากภาวะหมดประ
จำเดือนนากาตะและคณะศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการรับประ
ทานผลิตภัณฑ์ถั่วเหลืองกับความถี่ของอาการร้อนวูบวาบในผู้หญิง
ญี่ปุ่นผลการศึกษาพบว่าผู้หญิงญี่ปุ่นที่รับประทานผลิตภัณฑ์ถั่ว
เหลืองมากทั้งในแง่ปริมาณรวมของถั่วเหลืองและไอโซฟลาโวน
จะมีความถี่ของอาการร้อนวูบวาบน้อยกว่ามีรายงานว่าผู้หญิงวัย
หมดประจำเดือนในยุโรปมีอาการร้อนวูบวาบร้อยละ 70-80 ขณะ
ที่ผู้หญิงวัยหมดประจำเดือนในมาเลเซีย จีนและสิงคโปร์มีอาการ
ร้อนวูบวาบร้อยละ 57, 18 และ 14ตามลำดับ ฮันท์ลีย์และเอิรนสท์
ได้ทำการประเมินประโยชน์ของการใช้ถั่วเหลืองและ ไอโฟลาโวน
โดยวิเคราะห์ผลจากการวิจัยทางคลินิก(Randomized Clinical
Trials) 10 เรื่อง พบว่า ผลการศึกษายังมีความขัดแย้งคือมี 4 การ
ศึกษาที่แสดงถึงประโยชน์ของการบริโภคไอโซฟลาโวนตั้งแต่
34 ถึง 134 มิลลิกรัมต่อวันทั้งในรูปแป้งถั่วเหลือง โปรตีนถั่ว
เหลืองหรือสกัดใส่แคบซูลในการช่วยลดกลุ่มอาการที่เกิดจาก
ภาวะหมดประจำเดือนขณะเดียวกันอีก 6 งานวิจัยไม่แสดงความ
แตกต่างระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม

ถั่วเหลืองกับโรคกระดูกพรุน
โรคกระดูกพรุนเป็นภาวะที่มีความผิดปกติของกระดูกทั้งในด้าน
ปริมาณและคุณภาพทำให้ความแข็งแรงของกระดูกลดลงเกิด
กระโกหักได้ง่ายแม้ได้รับการกระทบกระทั่งเพียงเล็กน้อยทำการ
วินิจฉัยได้โดยการวัดความหาแน่นของมวลกระดูก สาเหตุที่พบ
ได้บ่อยและสำคัญมากที่สุดคือการขาดเอสโตรเจนจาการหมด
ประจำเดือนแคลเซียมมีผลต่อมวลกระดูกตั้งแต่วัยเด็กจนถึงวัย
สูงอายุ การเสริมแคลเซียมสามารถทำให้มวลกระดูกสูงขึ้นแม้จะ
ได้รับแคลเซียมจากอาหารเพียงพอตามข้อกำหนดสารอาหาร
ที่ควรได้รับประจำวัน (RDA) แล้วผู้หญิงหลังหมดประจำเดือนจะ
มีการสูญเสียเนื้อกระดูกประมาณร้อยละ 3-5 ต่อปีในเวลา 3-5 ปี
ทำให้มวลกระดูกลดลงประมาณ 15 % หลังจากนั้นอัตราการสูญ
เสียเนื้อกระดูกจะลดลงระดับเดิมคือร้อยละ 0.5 – 1 ต่อปีจนเข้า
สู่วัยสูงอายุการเสริมแคลเซียมในช่วงนี้ไม่สามารถขจัดผลของ
การขาดเอสโตรเจนได้แต่ช่วยลดผลที่เกิดจากการขาดแคลเซียม
ผู้หญิงควรได้รับแคลเซียมจากอาหารวันละ800 –1200 มิลลิกรัม
อาหารที่มีแคลเซียมสูงได้แก่ นม ปลาทอดกรอบกินได้ทั้งกระดูก
กุ้งแห้ง เต้าหู้ เป็นต้น การศึกษาการบริโภคแคลเซียมในผู้ใหญ่ชาว
ไทยพบว่า มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ361มิลลิกรัมต่อวันเป็นปริมาณที่ต่ำ
กว่าที่ควรได้รับประจำวันมาก การศึกษาทางระบาดวิทยาได้แสดง
ให้เห็นว่า การบริโภคแคลเซียมที่น้อยกว่า 500 มิลลิกรัมต่อวัน มี
ความสัมพันธ์กับอัตราเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นต่อการเกิดสะโพกหักในชาว
ยุโรป และการเสริมแคลเซียมมีผลป้องกันการเกิดกระดูกหักจาก
ภาวะกระโกพรุนได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งประชากรที่ได้รับแคลเซียม
จากอาหารไม่เพียงพอ ในกรณีที่อาหารอย่างเดียวไม่สามารถให้
แคลเซียมเพียงพอต่อความต้องการของร่างกายอาจพิจารณา
ให้ยาเม็ดแคลเซียมเสริม เช่น Calcium Carbonate,Calcium
Citrate เป็นต้น การทดลองในหนูพบว่า จีนิสทีน (ไอโซฟลาโวน
ชนิดหนึ่ง) ให้ผลคล้ายยาประเภทเอสโตรเจนชื่อพรีมาลิน
(Premalin) สามารถลดการสูญเสียมวลกระดูกได้โปรตีนถั่วเหลือง
สามารถป้องกันการสูญเสียเนื้อกระดูกที่เกิดจากขาดฮอร์โมนจาก
รังไข่ของหนูที่ถูกตัดรังไข่ทิ้ง (เกิดการสร้างมวลกระดูกมากกว่าการ
สลายกระดูก) สำหรับการศึกษาในคนนั้นขณะนี้ยังเร็วเกินไปที่จะ
สรุปผลว่าไอโซฟลาโวนจากถั่วเหลืองป้องกันภาวะกระดูกพรุนได้
แต่ก็มีการศึกษาที่ไม่เห็นความแตกต่างระหว่างกลุ่มที่ได้รับและไม่
ได้รับไอโซฟลาโวนจากถั่วเหลือง ผู้เชี่ยวชาญส่วนใหญ่แนะนำให้
รับประทานผลิตภัณฑ์อาหารที่ทำจากถั่วเหลืองเพื่อให้ได้รับไอโซ
ฟลาโวนมากกว่าจะรับประทานเป็นเม็ดยา

ถั่วเหลืองกับโรคหัวใจขาดเลือด
โดยทั่วไปหญิงวัยหมดระดูจะมี เอชดีแอล-คลอโคเลสเตอรอล
(HDL-Cholesterol) ลดลงและแอลดีแอล-คลอเลสเตอรอล
(LDL-Cholesterol) เพิ่มขึ้นเป็นผลจากการลดลงของระดับเอส
โตรเจนปัจจัยต่อไปนี้ ได้แก่ ภาวะไขมันในเลือดสูง ความดัน
โลหิตสูง การสูบบุหรี่เบาหวาน อ้วน การขาดการออกกำลังกาย
และดื่มเหล้า เป็นปัจจัยเสี่ยงทีสำคัญที่เพิ่มอัตราเสี่ยงต่อการเป็น
โรคหัวใจและหลอดเลือด การศึกษาทางระบาดวิทยา พบว่าประ
ชากรที่กินอาหารที่มีโปรตีนจากพืชสูงจะมีอุบัติการของการเป็น
โรคหัวใจขาดเลือดและภาวะคลอเลสเตอรอลสูงในเลือดต่ำกว่า
ประชากรที่กินอาหารที่มีโปรตีนจากสัตว์สูงแอนเดอสันและคณะ
ได้วิเคราะห์รายงานวิจัยทางคลินิก 38 เรื่องโดยข้อมูลบ่งชี้ว่า
การกินโปรตีนถั่วเหลืองเฉลี่ย 47 กรัมต่อวันทำให้ระดับคลอเลส
เตอรอลในเลือดลดลงร้อยละ 9 แอลดีแอล-คลอเลสเตอรอลลด
ลงร้อยละ 13 ไตรกลีเซอไรด์ลดลงร้อยละ10เชื่อว่าเป็นผลจาก
ไฟโตเอสโตรเจนโปรตีนถั่วเหลือง 60-70 % องค์การอาหารและ
ยาของอเมริกา (Food and Drug Administration, FDA ) และ
สมาคมแพทย์โรคหัวใจในอเมริกา(American Heart Association,
AHA) ได้แนะนำให้กินโปรตีนจากถั่วเหลือง 25 กรัม ต่อวันและให้
โปรตีนจากถั่วเหลืองเป็นส่วนหนึ่งของอาหารที่มีไขมันอิ่มตัวและ
คลอเลสเตอรอลต่ำ ซึ่งอาจจะลดความเสี่ยงของโรคหัวใจ และ
หลอดเลือด

ถั่วเหลืองกับโรคมะเร็ง
มะเร็งเต้านม มะเร็งลำไส้ใหญ่ มะเร็งต่อมลูกหมาก มะเร็งมดลูก
มะเร็งรังไข่ ซึ่งเป็นมะเร็งชนิดที่สัมพันธ์ กับฮอร์โมนในร่างกาย
และโรคหัวใจขาดเลือดมีอุบัติการต่ำกว่าในเอเชียและยุโรปตะวัน
ออกเมื่อเทียบกับประเทศตะวันตกมีรายงานว่าประเทศญี่ปุ่นมี
อัตราเสี่ยงต่อโรคมะเร็งที่พึ่งฮอร์โมนต่ำสุดผู้อพยพชาวเอเชียที่
อยู่ในประเทศตะวันตกที่ยังรับประทานอาหารตามประเพณีดั้งเดิม
ของตนมีอัตราเสี่ยงต่อโรคไม่สูงขึ้นแต่กลุ่มที่หันไปบริโภคแบบ
ตะวัตตกมีอัตราเสี่ยงต่อโรคสูงขึ้น ซึ่งเชื่อว่าเกี่ยวข้องกับไฟโต
เอสโตรเจน โดยขึ้นกับปริมาณถั่วเหลืองที่แต่ละท้องถิ่นบริโภค
เช่น คนญี่ปุ่นรับประทานผลิตภัณฑ์จากถั่วเหลืองวันละ 200 มิล
ลิกรัม คนเอเชียจะได้รับไอโซฟลาโวนจากอาหารวันละ 25-45
มก. จากอาหารจำพวกถั่วเมล็ดแห้งสูงกว่าคนในประเทศตะวันตก
(อย่างน้อยกว่า5มิลลิกรัมตอวัน) ฮิรายามาและคณะพบว่าผู้หญิง
ญี่ปุ่นที่รับประทานซุปเต้าเจี้ยวมากจะมีอัตราเสี่ยงต่อโรคมะเร็ง
ต่ำกว่า(ความสัมพันธ์ผกผัน) ผู้ชายญี่ปุ่นที่กินเต้าหู้มากกว่า 5
ครั้งต่อสัปดาห์มีอัตราเสี่ยงต่อมะเร็งต่อมลูกหมากเป็นครึ่งหนึ่ง
ของคนที่กินเต้าหู้น้อยกว่า 1 ครั้งต่อสัปดาห์ คนญี่ปุ่นที่กินเต้าหู้
มากมีอัตราเสี่ยงต่อมะเร็งกระเพาะอาหารต่ำ คนจีนที่กินถั่วเหลือง
มากกว่า 5 กิโลกรัมต่อปีมีอัตราเสี่ยงต่อมะเร็งกระเพาะอาหารลด
ลงร้อยละ 40 หญิงจีนที่กินอาหารที่ประกอบด้วยถั่วเหลืองน้อย
กว่า 1 ครั้งต่อสัปดาห์มีอัตราเสี่ยงต่อมะเร็งมะเร็งปอดเป็น 3.5
เท่า และมะเร็งเต้านมเป็น 2 เท่าของหญิงจีนที่กินอาหารที่ประ
กอบด้วยถั่วเหลืองทุกวัน